Salon

(kontynuacja wątku w lesie)

Turquoise rozejrzała się zdezorientowana po salonie. W końcu spojrzała na demona.
-Czego tak właściwie ode mnie chcesz?- zapytała przerywając ciszę.

Vetario spojrzał na dziewczynę ze zdumieniem i zaczął przechadzać się spokojnym i zdecydowanym krokiem po pokoju. Zaczął zastanawiać się nad doborem słów, jednak po chwili rozmyślił się mówić po ich języku. Czy kiedy mężczyzna zaprasza do siebie kobietę musi chcieć od niej czegoś konkretnego, czy też może nie, co? Kochanie? Zapadła nieznośna cisza.

Turquoise spojrzała zszokowana na Vetario.
-Jak mnie nazwałeś?- zapytała dziwnym głosem.

Kochanie? przypomniał sobie chłopak i usiadł na jednym z wielu skórzanych foteli. Dziewczyna wyglądała przedziwnie, ale i pięknie.

Turquoise przyjrzała się chłopakowi.
-A czemu tak mnie nazwałeś?- zapytała gdyż jej ciekawość zwyciężyła.

Nie wiem. Bo miałem taki kaprys? zasugerował chłopak. Jesteś zbyt ciekawska... Tu zaśmiał się pod nosem jak wariat. Ostatnio nie robił tego często.

-Taka już jestem... ciekawska- westchnęła melancholijnie wspominając swoje szczęśliwe dzieciństwo.

Kiedy cichy śmiech chłopaka ucichł spojrzał na dziewczynę.Skąd takie dziwaczne wspomnienia, co?

-Mój brat był do ciebie podobny- powiedziała cicho.- Bardzo mi go przypominasz...

Nie sądzę. mruknął, po czym znów zaśmiał się pod nosem jak wariat. Ta dziewczyna nie działała na niego dobrze. Był inną, niż wszystkie dotychczas.

Turquoise przyjrzała się badawczo Vetario. Raczej nie był najnormalniejszą osobą. Uśmiechnęła się delikatnie i przekrzywiła głowę.

Pasmo włosów chłopaka opadło na jego twarz. Wyjrzał przez okno. Akurat tak się złożyło, że zaczynało padać. Duże krople spadały na zewnętrzny parapet okna chłopaka. Poczuł na sobie wzrok. Poczuł, że ktoś przygląda mu się od dłuższej chwili. i, bynajmniej, nie był to wzrok zza pleców, tylko zza okna, które chwilę po tych właśnie rozmyślaniach rozpadło się na miliony kawałeczków. Wleciał przez nie Sebastian, obalając go na plecy i siadając na chłopaku okrakiem. Sebastian zaczął okładać demona pięściami.

Turquoise przyjrzała się nagłemu atakowi. Zmieniła się w czarnego persa i miauknęła cicho po czym wskoczyła na stolik, aby móc obserwować walkę.

Vetario odepchnął Sebastiana nogami najsilniej jak tylko mógł. Chłopak padł na ścianę, przez co demon miał kilka sekund na pozbieranie się. Wstał i zachwiał się niebezpiecznie do tyłu, lecz już po chwili odzyskał równowagę. Sebastian skoczył na niego z mocą i naciskiem wyrośniętego jaguara, lecz ten zrobił unik. Zwrócił się na chwilę w stronę kota. Mrugnął do niego jednym okiem, ukazując zęby. Chwilę później odwrócił się i uderzył Sebastiana z tak potężną siłą w twarz, że tan poleciał na drogocenny stolik do kawy.

Czarny pers uważnie obserwował walkę. Bursztynowe oczy śledziły każdy ruch walczących. Turquoise prychnęła na Sebastiana, który wpadł na stolik. Przeskoczyła na jeden z foteli i miauknęła.