Tyły Karczmy

Spojrzała na niego pytająco. Czemu ją odepchnął?

-Skoro chcesz mnie wykorzystać, to w tym momencie straciłaś dwóch mężczyzn.-mruknął, zirytowanym głosem.- A poza tym Vetario i tak wolał Lighta.-dodał, nie zdając sobie sprawy z tego, co mówi.

-Nieładnie jest czytać w myślach kobiety, szczególnie tej, która kłamie sama siebie, bo nie wie jak nazwać to co czuje- powiedziała i wstała. Spojrzała na niego uważnie.- Nieładnie jest czytać w myslach kobiety, która stara się ukryć prawdziwe myśli i emocje...

-Myślisz, że mnie to interesuje?-mruknął i zaczął iść przed siebie.

-Skoro wierzysz w pozory, wierzysz w to co zobaczysz pierwsze to cię to nie interesuje, ale jeśli dążysz do prawdy, do prawdziwego świata to powinno cię to interesować- stwierdziła ze spokojem. Spowodowała, że te rany, które zaleczyła znowu sie otworzyły,

Jęknął z bólu i padł na kolana. Syknął coś do Tur.

-Cóś mówiłeś?- zapytała i przykucnęła obok niego.- Właściwie jak to jest? Jak coś cię boli?

-O tak.-powiedział, wtłaczając w jej myśli obraz, w którym obrywali ją ze skóry.

-Nie bardzo- powiedziała, ale na moment zagościł ból w jej oczach. Odcięła dostęp do swojego umysłu.

Mruknął coś pod nosem, a na jego ustach zagościł drwiący uśmiech. Ponownie zrobił to samo, bez żadnego oporu, nic mu w tym nie przeszkodziło. dziewczyna jęknęła z bólu cicho, lecz nadal nie dawała po sobie poznać, że coś ją boli.

Przyzwyczaiła się już do tego bólu. Uśmiechnęła się pięknie do Sebstiana.
-Zwierzęta, albo przynajmniej takie osobniki, które potrafią się zmienić w zwierze przyzwyczajają się do bólu...

Zerwał się i przybił ją do ściany.
-masz coś jeszcze do powiedzenia?

Spojrzała na niego ze spokojem.
-Tylko tyle, że nie powinieneś tak wierzyć w pierwsze moje myśli, bo moje prawdziwe myśli są skryte- powiedziała cicho.

Mruknął coś niezrozumiałego i spojrzał przed siebie.

Przed siebie znaczy dokładnie w jej oczy.
-Coś mówiłeś?- zapytała. Dziwne, że jeszcze go nie zaatakowała