Tyły Karczmy

(Mvahah! Wprowadzam nowy wątek, żeby się coś działo. Wątek zazdrości! >D)
Tur wciąż trzymała go za dłoń. Gdy doszli do dosyć ustronnego miejsca dziewczyna oparła się o ścianę i zaczęła całować Sebastiana. Chłopak oderwał się od niej i spojrzał się na nią dziwnym, przepełnionym niezrozumienia ale i pożądania wzrokiem.
-Przecież rozmawialiśmy zaledwie dwa ra...-nie dokończył, ponieważ Tur po raz kolejny zablokowała jego usta pocałunkiem. Nic nie rozumiał.Miał pustkę w głowie. Co ją nagle opętało...?

Vetario pojawił się na końcu ciemnej, wąskiej alejki. Patrzył na tą scenę pustymi oczami, w których nie było nic. Ale gotował się w środku. Miał chęć zabicia tego nędznego Aniołka Śmierci i każdego, kto stanie mu na drodze. Zniknął tak samo szybko jak się pojawił.
Już chwilę później trzymał Sebastiana za gardło, a ten wisiał kilka stóp nad ziemią, przyciśnięty do ściany. Tur krzyknęła przeraźliwie, gdy Sebastian runął z łoskotem na śmietniki, które były po ich prawej oddalone o dobre pięć metrów. nagle Vetario pojawił się nad nim, chwycił go za długie, czarne włosy i uniósł jego twarz w górę. Z coraz większą żądzą mordu patrzył na jego twarz wykrzywioną w grymasie bólu, gdy bił go pięścią w brzuch.
I nagle, nie wiadomo kiedy, Sebastian rzucił Vetario o ścianę. Jego plecy krwawiły. Tur zasłoniła usta i podpierała się o ścianę, lecz oboje mężczyźni nie zwracali na to uwagi i dalej się bili.

Patrzyła na to z jakimś... zadowoleniem? Nie, to chyba nie to. Ale Tur się podobało to, że ci dwaj się bili między sobą. Westchnęła ciężko.

-Masz swojego Lighta! Zostaw ją!-ryknął Sebastian do Vetario, na co on zareagował szałem. Wbił go prawym ramieniem w ścianę i uderzył w twarz Sebastiana, który runął na ziemie bez ruchu.

Czemu on się tak wściekał? Przecież Vetario unikał Tur, a teraz nagle co? Nagle się zaczęła liczyć? To bez sensu. Wszystko jest bezsensu

Vetario odwrócił się przodem do Tur i rzucił na nią wściekłym spojrzeniem.
-Co tu robiliście?- warknął.

-A co, nie widziałeś?- zapytała spokojnie patrząc na niego wyzywająco.

-Widziałem.-odparł, a jego głos brzmiał nadzwyczaj groźnie.-Ale dlaczego?! Wiesz, że to mój największy wróg! Dlaczego mi to zrobiłaś...?!-ryknął, waląc pięścią w ścianę kilka cali obok jej ucha. Ściana rozwaliła się w tym miejscu, a Tur zadrżała. Wydawało mu się, że na chwilę w jej oczach pojawił się strach.

-Bo...- zaczęła.- Ty mnie unikasz, ja ci jestem niepotrzebna, wolisz być chyba sam. Nie będę się narzucać...

-Tak myślisz? Że nie jesteś mi potrzebna?!-parsknął urywanym śmiechem.-Dobre sobie!

-Tak to odczuwam- spojrzała na niego spokojnie.- Unikasz mnie, przestajesz się do mnie odzywać...

-Więc postanowiłaś, że lizanie się z tym zajebanym Aniołkiem Śmierci będzie odpowiednie w obliczu tego 'unikania cię'?-powiedział. Starał się, aby jego głos nie załamywał się.--Skoro cię unikam, to powiedź mi, dlaczego się z tobą kochałem? Kilka nocy temu. Już zapomniałaś? Chcesz sobie znaleźć zamiennika na moje miejsce?

-A nieraz mam wrażenie, że jestem tylko przedmiotem, na którym zaspokajasz swoje potrzeby. Czuję się kompletnym zerem jeśli chodzi o nasze relacje. Mam wrażenie, że nic cię nie obchodzę, że jestem ci zupełnie zbędna do życia.

Zacisnął pięści. Gotowało się w nim. Mruknął coś w niezrozumiałym języku i spojrzał na Sebastiana, który poruszył się lekko.
-Więc to koniec...?

-To zależy tylko i wyłącznie od ciebie- powiedziała.- Twoja decyzja co teraz zrobisz- dodała.- Możesz mnie zostawić, albo jeszcze walczyć- wesstchnęła ciężko i spojrzała wyczekująco na Vetario