Środkowa część ogrodów.

Ta część ogrodów była niezwykle zadbana. Vetario sądził, że będą tam raczej pnącza, i rośliny które chcą go zjeść. Obok niego na 'półeczce' stała jakaś roślinka. Dotknął ją, a jej, można tak powiedzieć, nie dojrzałe owoce pękły i wyleciały we wszystkie strony świata.

Rudy kot, którym była Turquoise, został brutalnie zbudzony przez jakieś durne owoce. Kot prychnął i zeskoczył z gałęzi drzewa. Łypnął zaspanym okiem na Vetario, ale się nie zmieniła tylko się przeciągnęła.

Zaczął iść dalej, gdy nagle usłyszał miękkie, nie słyszalne ludzkim uchem kroki. odwrócił się.

Nic nie mógł zobaczyć gdyż Tur dobrze się ukrywała jako kot. Widziała jak jeszcze przez chwilę się patrzył za siebie. Gdy znowu odwrócił się, aby iść w kierunku, w którym zmierzał Turquoise stała przed nim ze swoim delikatnym uśmiechem i przekrzywioną głową już w formie człowieka.

Jego dłoń odruchowo powędrowała na lewą stronę paska. Kiedy rozpoznał postać opuścił ją.

Uśmiechnęła się nieco bardziej.
-Nie mów, że mnie nie poznałeś?- zaśmiała się cicho.

-Poznałem.- mruknął i usiadł na ławce, która stała obok kolejnej dziwacznej roślinki.

-Ale nie od razu- stwierdziła spokojnie i oparła się o pień jakiegoś drzewa.

-no nie.- odpowiedział i znów spróbował dotknąć jakiejś roślinki.

-Nie radzę- mruknęła.- Czemu zniknąłeś tak nagle? Bez słowa...?

-Zniknąłem?- zabrzmiało to niepewnie.

-Zniknąłeś- potwierdziła.- Po prostu zniknąłeś... Nie rób cielęcych oczu, bo wyglądasz wtedy zabawnie- stwierdziła, a w kąciku jej ust zamajaczył uśmiech.

-Tia...- mruknął i dotknął rośliny. Ta użarła go w palec wspazujący.

-Mówiłam, żeby nie ruszać- westchnęła ciężko.- Czemu zniknąłeś?

-Nie wiem.- odpowiedział i wstał. Zaczął iść.