W pokoju

-Ale dlaczego? Może zasnę i przyśni mi się coś co możemy robić?

-Ale ja nie chcę żebyś spał- stwierdziła przyglądając mu się

-No więc co chcesz robić?- zapytał

-Chcę żebyś był jak najbliżej mnie- stwierdziła.

-Nie powinnaś tak bardzo ufać innym...- warknął Vetario łapiąc
ją za szyję i sięgając po stojący w stojaku miecz.

-Przestań! To boli!- jęknęła szamocząc się pod nim i wbijając mu paznokcie w trzymającą go rękę.

-I każdy mógłby Cię tak łatwo oddać w szpony śmierci...- Vetario
odrzucił miecz i pocałował Tur w policzek.

-Czemu to zrobiłeś?- zapytała cicho

Szybkim ruchem sprawił, że znowu był nad dziewczyną
-Bo chciałem zobaczyć Twoją minę.- syknął Vetario łapiąc ją za ręce i przygważdżając je jej nad głową. Tur zaczęła się wyrywać, jeszcze bardziej podniecając chłopaka.-Nie ruszaj się skarbie...- mruknął przesłodzonym tonem całując ją po szyi i odwracając na brzuch.-Czyżbyś czuła się zagrożona?- uśmiechnął się złowieszczo przejeżdżając jej palcami po żebrach, pozostawiając pasma gęsiej skórki.

Bała się. Po raz pierwszy się przy nim bała. Po raz pierwszy od dawna się bała. Nie wiedziała co zrobić. I nie umiała ukryć swoich emocji. Nie umiała też się wyrwać, bo Vetario był dużo od niej silniejszy i wpływał na nią tak, że nie umiała się zmienić w zwierze, żeby uciec.

-Boisz się?- zapytał ponownie
-Tak trochę...- szepnęła dziewczyna czując jak Vetario zsuwa z niej spodnie i całuje ją po plecach.
-No to dobrze...- warknął ściągając jej spodnie razem z bielizną aż do kolan i gładząc ją po biodrze.
-Ve... Vetario?- pisnęła z lekką paniką Tur gdy usłyszała, że chłopak ściąga spodnie i pochyla się nad nią.
-Boisz się?- wymruczał jej do ucha głaszcząc ją po pośladku i liżąc delikatnie po szyi.

-T... Tak- stwierdziła mocno wystraszona.

-To dobrze.- powtórzył.- Nadal chcesz, żebym był blisko ciebie?- zapytał, a raczej wymruczał jej dzikim szeptem do ucha. Za oknem zagrzmiało. To dobrze. Lubił burze. Nadal trzymał jej ręce tak, żeby nie mogła się uwolnić.

-N...Nie wiem- powiedziała.

-Musisz wiedzieć.- odpowiedział, czując przerażenie w głosie dziewczyny. Puścił jej dłonie, lecz ta nie zmieniła miejsca ich położenia. Położył dłonie na jej brzuchu, więc teraz były dość przygniecione niewielkim ciężarem Tur. Błysk, grzmot. W pokoju było zimno.