W pokoju

Jego koszulka powoli zaczynała być mokra. Ale jemu to nie przeszkadzało

Uspokoiła się pomału. To czemu nagle zaczęła płakać było drobną tajemnicą. Przytuliła się do niego mocniej jakby chorobliwie potrzebowała jego bliskości.

Dziewczyna była silniejsza niż myślał. On również ją przytulił

-Nawet nie wiesz jak bardzo za tobą tęskniłam- stwierdziła cicho, ledwie dosłyszalnie.

-Ja za tobą też.- powiedział to tak, jakby zrozumiał to dopiero przed sekundą.

Turquoise uśmiechnęła się lekko. Tym swoim delikatnym uśmieszkiem.
-Powinieneś z siebie ściągnąć mokre rzeczy- stwierdziła cicho.

-Nie potrawie, nie pamiętam jak.- zaśmiał się

Tur też się zaśmiała.
-Nauczyć cię?- zapytała cicho.

-Było by miło- przytaknął

Tur siadła, a chłopak uczynił to samo.
-Ręce podnieś do góry- przykazała, a gdy Vetario to uczynił, Tur ściągnęła z niego koszulkę.- Łatwe? Łatwe- zaśmiała się cicho i znowu się do niego przytuliła.

-Trudne. Bardzo.- odpowiedział

-Przesadzasz- stwierdziła i uśmiechnęła się lekko.- Aż tak trudno to nie może być...

-Spróbuj, nie poradzisz sobie.- zaśmiał się

Tur zastanowiła się chwilę.
-Hm... A czemu bym sobie nie poradziła?- zapytała z lekkim uśmieszkiem

-Bo to okropnie trudne.- powiedział, po czym pocałował ją. dziewczyna położyła się, a on obok.