Jeszcze przed zachodem słońca...

Akasha na swoim koniu stanęła przed mosiężnymi wrotami. Wydało by się, że one same nie mają końca, jak potężne drzewa sekwojowe. Wyrównała pewnie konia i sięgnęła po sakiewkę. Wyciągnęła z niej małą, lekką czarną monetę i rzuciła za siebie.
To na szczęście, poczciwy przyjacielu. Nie traciła bym zawartości sakiewki bez powodu. Powiedziała ściszonym głosem do czarnego konia zimnokrwistego. Będzie tu wspaniale, mój nierozłączny rumaku.Nauczę się nowych profesji. Orzekła i zsiadła elegancko z konia. Poklepała Go po pysku i ukucnęła, aby poprawić ucisk buta z trzech warstw mocnej, zwierzęcej skóry. Te buty nie zawiodły jej nawet podczas wyciągania smoczego oka ze skały nad rozpaloną lawą. Skóra ze skrzydeł smoka górskiego to bardzo mocny i rzadko spotykany materiał. Jej koń również ma z niego siodło. Ach! Ten rumak! Wspaniały i szybki. Wszędzie z nią chodzi- Czy słońce, czy deszcz.Nie jesteś zbyt rozmowny, co? zapytała konia oparta o jego przednie kopyta,popijając stare, dobre wino z bidonu. Skrzywiła się odrobinę. Wino albowiem miało smak kwaśny.Opowiem ci kawał! powiedziała wesoło. Ilu chłopów potrzeba aby zapalić świece? Zapytała i poczekała chwile na odpowiedź przyjaciela, która oczywiście nie nadeszła. Pięciu. Czterech podtrzymuje ogień w ognisku a piąty wrzuca świece! po wymówieniu ostatnich słów żartu zaśmiała się dziarsko z puenty. Niezłe, nieprawdaż? Wymyśliłam to przed chwilą. powiedziała tłumiąc lekko rechot. Czekanie pod wrotami znużyło ją już.

Witaj w naszych progach, młody magu. powiedziała Eresora, która pojawiła się znikąd. Poczciwy rumak. Czyżby zimnokrwisty? zapytała przyglądając się dumnemu koniowi. Dziewczyna potaknęła tylko. Och! Picie różnej maści trunków jest zabronione przed egzaminem. mówiąc to miała poważny wyraz twarzy.

Tak, owszem. orzekła Akasha zdziwiona, że wrota otworzyła jej kobieta. Spodziewała się rosłego mężczyzny. A jeśli prosi dama o to, bym poprzestała picia, nie potrafię odmówić.

To miłe z twojej strony. powiedziała kobieta i uśmiechnęła się lekko, prawie niezauważalnie. A teraz przejdźmy do rzeczy niezbędnych. Jaką magią dysponujesz, jeśli mogę wiedzieć? zapytała. Zastanów się dobrze, a ja w tym czasie się przedstawię. Eresora, członkini i dyrektorka białej rady. Dysponuje magią wodną, oraz potrawie korespondować z ptakami.

Akasha Ternuqlum, młody mag i wygnaniec rodziny Yakamayashi. Moją magią jest telekineza. Dysonuje również mocą wszelakiego chaosu, oraz widzę to, czego inni nie widzą pod żadnym pozorem. przedstawiła się dobierając starannie słowa. Mam nadzieję, że miejsca wam nie brak, gdyż przemierzyłam długą i męczącą drogę.

Miejsca u nas dostatek o każdej porze dnia, czy nocy. podjęła Eresora. Miło nam będzie gościć maga chaosu, gdyż mało takich we wszystkich dwudziestu krainach świata. powiedziała radując się w duchu. Jeśli jesteś spragniona wystarczy jedno słowo, a wody ze źródeł czystych dostaniesz. Lecz niedługo po tym zmuszona jestem sprawdzić twoje zdolności.

Szczerze raduję się, że jestem tu tak mile widziana. Nie chcę jednak, aby ktokolwiek uznał mnie za odmieńca z niespotykaną mocą. powiedziała poważnie i ujęła lekko czarny kaptur, po czym zdjęła go delikatnie z głowy ukazując burzę czerwonych włosów.

Tego nie mogę zapewnić ci na sto procent, lecz spróbujemy wraz z białą radą porozmawiać o tym. orzekła Eresora. Twe włosy są niczym krew świeża w blasku księżyca. Ale wiem, że każdy członek rodziny Yakawayashi ma włosy niczym dojrzałe jabłko.

Miłe prawi pani komplementy. Najszczersze podziękowania. powiedziała i skłoniła lekko głowę. Niech nie trzyma mnie dama w niecierpliwości. Przejdźmy do konkretnych rzeczy. Sprawdzian. przypomniała.

Dziękuję za przypomnienie, młody magu. powiedziała z lekko uniesioną głową. A więc skierujmy się z powrotem. Zostaw rumaka, i chodź za mną. orzekła i nie dotykając jej nawet pociągnęła za sobą dziewczynę. Drogę przemierzyły w zupełnej ciszy.
W końcu wkroczyły do dużej sali zrobionej z czystego złota. Eresora zasiadła na tronie i przyjrzała się dziewczynie stojącej przed nią. Pokarz mi czy nie kłamałaś.

Jak sobie życzysz, pani. powiedziała. Stanęła przed Eresorą pięć metrów obojętnie. Nagle za jej plecami pękła ziemia a kolumny i dach zaczęły się walić. Akasha stała tylko obojętnie tyłem do wydarzeń. Kielich z winem Eresory uniósł się nad jej głową.

Eresora również nie wzruszona pstryknęła tylko palcami i sala sama się naprawiła.Jestem pod wrażeniem twojej mocy. Nie będziesz miała dużych problemów. powiedziała i wstała z tronu. Jej kielich wrócił na swoje miejsce. To zaszczyt.