Przed świtem

Turquoise jechała na czarnym jak smoła koniu. Rozglądała się co jakiś czas czujnie. W pewnym momencie zatrzymała konia i wyciągnęła monetę. Rzuciła ją za siebie.
-To na szczęście- stwierdziła cicho i ruszyła na koniu dalej.
Trafiła przed wielkie Wrota Otharu. Zsiadła ze swojego konia i pogłaskała go po pysku. Wzięła butelkę z źródlaną wodą i napiła się trochę. Przy jej boku na cienkim pasku wisiał zwinięty bicz. Turquoise spojrzała na wrota i westchnęła cicho.

Witaj. Piękny rumak. Powiedziała Eresora i pogłaskała konia po grzywie. Jeśli się martwisz, miejsca u nas dostatek. Rzekła nie patrząc na nią, tylko głaskając konia. Monety przynoszą wielkie szczęście. Najbardziej miedziaki, co bardzo mnie dziwi.

Tuquoise spojrzała na Eresorę.
-Ni złoto, ni srebro szczęścia nie przyniosą. Tylko zgubę, milady- odpowiedziała cicho i spojrzała znowu na bramę.
Spojrzała na kobietę, która głaskała jej konia, a ten po raz pierwszy dawał się głaskać i stał tak spokojnie.
-Jak to robisz, milady, że mój rumak stoi tak spokojnie?- zapytała ze zdziwieniem.- Oraz jeszcze jedno pytanie. Twe imię, milady, to Eresora, prawda?

Owszem. powiedziała spokojnie słodkim a zarazem bardzo damskim głosem. Twój koń jest Ci bardzo wierny, to widać. Wiara to jedno i to samo słowo, choć wiele ma znaczeń. Wiara komuś, czemuś, a wiara... Czysta wiara w swe słowa i otaczający nas świat. Tylko nieliczni potrafią okiełznać twego rumaka, gdyż niektórzy nie wierzą. Mam nadzieje, że rozumiesz moje słowa, młody magu. wytłumaczyła błądząc jasnymi oczyma po mgle na drugim planie, zaraz po łuku milę przed zamkiem Otharu.

Turquoise dotknęła lekko bicza jakby się upewniała czy nadal tam jest.
-Wiele o tobie się mówi, milady, w każdej z krain. Tylko, że w każdym mówią co innego. Możesz mi powiedzieć co jest prawdą, a co kłamstwem?- zapytała w zamyśleniu poprawiając uprząż konia.

Jeśli opowiesz mi, co mówią zapewne odpowiem na pytanie. Podjęła po krótkim zastanowieniu.

-Twierdzą, że potrafisz panować nad wszystkimi czterema żywiołami, milady. Twierdzą, że potrafisz przywołać do siebie szeregi demonów. Twierdzą, że potrafisz rozmawiać z ptakami. Czy cokolwiek z tego jest prawdą, milady?- zapytała rozczesując palcami włosy konia.

Jaką magią dysponujesz, jeśli mogę wiedzieć? zapytała zmieniając na chwilę temat. Zastanów się dobrze, a ja w tym czasie się przedstawię. Eresora, członkini i dyrektorka białej rady. Dysponuje magią wodną, oraz potrawie korespondować z ptakami. Reszta to brednie.

-Turquoise Draka- przedstawiła się i skłoniła lekko.- Dysponuję magią ognia, potrafię zmieniać się w dowolnie wybrane zwierzę i jestem mistrzynią bicza. Milady, nie odpowiedziałaś na moje pytanie...

Dysponuje magią wodną, oraz potrawie korespondować z ptakami. Reszta to brednie. Powtórzyła spokojnie patrząc na nią dziwnie. Zawszę odpowiadam. powiedziała nie spuszczając z niej wzroku. Czy piłaś coś dziś? zmieniła nagle temat.

-Jedynie wodę źródlaną, milady- odpowiedziała patrząc na Eresorę.- Nie pijam prawie żadnego alkoholu, a gdy już piję to w małych ilościach.

Bardzo mądre. szepnęła. Bardzo mądre, magu. powtórzyła głośniej. Jesteś gotowa na test? zapytała patrząc na nią tak, jakby potrafiła zajrzeć ludziom w duszę.

-Mam nadzieję, że tak- odpowiedziała i lekko się uśmiechnęła.- Pani, czemu się we mnie tak intensywnie wpatrujesz?

Teraz to niema znaczenia. Dowiesz się w swoim czasie. odpowiedziała. Chodź za mną. powiedziała i jakąś dziwną siłą pociągnęła ją za sobą. Obie wkroczyły do pięknej sali z czystego złota. Stało tam wiele kolumn i posągów Bogów, takich jak Zeus czy Hades. Zasiadła na tronie i skinęła głową na znak, że dziewczyna może zaczynać.

Turquoise podskoczyła lekko i gdy była w powietrzu to zmieniła się w sokoła wędrownego. Podleciała po sam sufit i tam zmieniła się w człowieka. Zrobiła fikołka w powietrzu i gdy już zaczęła spadać (jej włosy nadal pozostały proste i nie unosiły się) znikąd pojawił się wielki wąż z ognie. Tur wylądowała miękko na ziemi niczym kot, który zeskakuje na ziemię. Wąż zmienił się w smoka, który zionął ogniem. Zaczął latać po całej sali omijając zgrabnie wszystkie kolumny. Tur cały czas patrzyła na sufit. Smok w pewnym momencie ''uderzył'' o jedną z kolumn. Zniknął. Na podłodze przed Turquoise, która dla odmiany wpatrywała się w Eresorę pojawił się zgrabny napis stworzony z ognia - ''Turquoise Draka''.
-Pani? Wystarczy? Czy jeszcze?- zapytała z lekkim uśmiechem.